﴿ما دُعاءُ الْکافِرینَ إِلاَّ فی ضَلالٍ﴾ (رعد/14)
و دعای کافران جز در گمراهی نیست (و مستجاب نمی‌شود).
* مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد.
﴿وَ أَن لَیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى﴾ (نجم/39)
برای انسان جز آنچه كه سعی كرده نیست.
* آب، آبادانی می‌‌آورد.
﴿وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیّ﴾ (انبیاء/30)
و هر چیز زنده ای را از آب قرار دادیم.
* خوبی را با خوبی باید پاسخ داد.
﴿هَلْ جَزَاء الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَان﴾ (الرحمن/60)
آیا پاداش نیکی جز نیکی است؟
* انگشت حسرت به دندان گرفتن.
﴿وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ﴾ (فرقان/27)
(در روز قیامت) ستمکار، دست خود را (از شدت حسرت) به دندان میگزد.
* شکر نعمت ، نعمتت افزون کند.
﴿لئن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ﴾ (ابراهيم/7)
اگر سپاسگزارى كنيد، [نعمت] شما را افزون خواهم كرد.
* هر چه كنی به خود كنی گر همه نیک و بد کنی.
(إنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا﴾ (إسراء/7)
اگر نيكى كنيد نيكى به خود كرده ايد و اگر بدى كنيد از آن خودتان است.
* برادر را به جای برادر نمیگيرند.
﴿وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى﴾ (زمر/7)
و هيچ گنهکاري گناه ديگري را بر دوش نميکشد.
* درگذر تا از تو درگذرند.
﴿وَ لْيَعْفُوا وَ لْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ﴾ (نور/22)
آنها بايد عفو کنند و چشم بپوشند؛ آيا دوست نمي داريد خداوند شما را ببخشد؟
* بی‌گدار به آب نزن.
﴿وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَة﴾ (بقره/195)
و خود را با دست خود به هلاکت نیندازید.
* حرف های بزرگتر از دهان زدن.
﴿کَبُرَتْ کَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا﴾ (کهف/5)
بزرگ است سخنی که، از دهان هایشان خارج میشود. جز دروغ نمی گویند.
* با هر سختی آسانی است.
﴿إنَّ مَعَ الْعُسرِ یُسراً﴾ (انشراح/6)
قطعاً به همراه سختی، آسانی است.
* از آنجا مانده و از این جا رانده.
﴿ خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ ﴾ (حج/11)
دنیا و آخرت را از دست داده است.
* نه راه پس دارد نه راه پيش.
﴿فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَ لَا يَرْجِعُونَ﴾ (يس/6)
تا نتوانند راه خود را ادامه دهند يا به عقب برگردند.
* تخم مرغ ، شتر میشود.
﴿ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا السُّوأَى أَن کَذَّبُوا بِآیَاتِ الله﴾ (روم/10)
سپس، سرانجام کسانی که مرتکب اعمال بد شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند.
* خوشا آنان که دائم در نمازند.
﴿الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ﴾ (معارج/23)
آنها که پیوسته بر (حالِ) نمازشان هستند.
* صد چاقو بسازد يکيش دسته ندارد.
﴿أَيْنَمَا يُوَجِّههُّ لاَ يَأْتِ بِخَيْرٍ﴾ (نحل/76)
او را در پی هر کاری بفرستد، خوب انجام نميدهد.
* ما را به خیر و شما را به سلامت.
﴿ذا فِراقُ بَینی وَ بَینِكَ﴾ (کهف/78)
اینجا محل جدائی من و تو است.
* كبوتر با كبوتر باز با باز کند همجنس با همجنس پرواز.
﴿الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَ الْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَ الطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَ الطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ﴾ (نور/26)
زنهای ناپاك و زشتكار، شایسته ی مردان ناپاكند و همچنین مردان ناپاك، شایسته ی ن ناپاكند. زنهای پاكدامن نیز، شایسته ی مردان پاكدامن، و مردان پاكدامن، شایسته ی ن پاكدامنند.
* جواب ابلهان خاموشی است.
﴿إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً﴾ (فرقان/63)
هنگامی كه جاهلان آنها را مخاطب میسازند، سلام میدهند.
* چو ایزد ببندد ز حكمت دری به رحمت گشاید در دیگری.
﴿مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا﴾ (بقره/106)
هر آیه ای را كه منسوخ كنیم یا آن را متروك سازیم، بهتر از آن یا مثل آن را می آوریم.
* اندر پس هر گریه، دو صد خنده مهیاست.
﴿سَیَجعَلُ اللهُ بَعدَ عُسرٍ یُسراً﴾ (طلاق/7)
و خداوند بعد از سختی، آسانی قرار خواهد داد.
* با سیه دل چه سود گفتن وعظ نرود میخ آهنین در سنگ.
﴿أَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ﴾ (بقره/6)
آنها را انذار دهی یا ندهی (فائده ندارد و) آنها ایمان نمی آورند.
* واعظان كین جلوه بر محراب و منبر میكنند چون به خلوت میروند آن كار دیگری میكنند.
﴿ أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ﴾ (بقره/44)
آیا مردم را به خیر و نیكی سفارش می كنید و خودتان را فراموش می کنید.
* بلبلان خاموش و خر در عرعر است.
﴿اغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ﴾ (لقمان/19)
صدایت را پایین بیاور که زشت ترين صداها صدای خران است.
*کسی که خربزه می‌‌خورد پای لرزش هم می‌‌نشیند.
﴿مَن یَعْمَلْ سُوءًا یُجْزَ بِه﴾ (نساء/123)
هر کس عمل بدی انجام دهد، کیفر آن را میبیند.
* گربه دستش به گوشت نمی رسيد مي گفت بو می دهد.
﴿بَلْ كَذَّبُواْ بِمَا لَمْ يُحِيطُواْ بِعِلْمِهِ وَ لَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ﴾ (يونس/39)
اين منکران انکار چيزی را میکنند که علمشان به آن احاطه نيافته.
* چراغ خدا همیشه روشن است
﴿یُرِیدُونَ أَن یُطْفِؤُواْ نُورَ اللهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ یَأْبَى اللهُ إِلاَّ أَن یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ﴾ (توبه/32) می‌‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند، ولی خداوند نمی‌‌گذارد، تا این که نور خود را کامل کند.
* از ما گفتن، از شما شنیدن.
﴿ إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا﴾ (انسان/3)
براستی که ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد یا ناسپاس.
* با هر دست بدهی از همان دست پس می‌‌گیری.
﴿وَ مَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ﴾ (بقره/272)
و هر خیری که انفاق کنید، به طور کامل به شما بازگردانده شود.
* از تو حرکت از خدا برکت.
﴿وَ مَن یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللهِ یَجِدْ فِی الأَرْضِ مُرَاغَمًا کَثِیرًا وَ سَعَةً﴾ (نساء/100)
و هر کس در راه خدا هجرت کند، در زمین گشایشی فراوان و گشایشی در کار یابد.
* از کوزه همان برون تراود که در اوست
﴿ قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلَى شَاکِلَتِه﴾ (اسراء/8)
بگو: هرکس طبق ساختار روحی خود عمل می‌‌کند.
* بهشت را به بها دهند، نه به بهانه.
﴿تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن کَانَ تَقِیًّا﴾ (مریم/6)
این همان بهشتی است که به هر یک از بندگان خود را که پرهیزکار باشند به میراث می‌‌دهیم.
* زحمتشان بر باد رفت.
﴿مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَى شَيْءٍ﴾ (ابراهيم/)
مَثَل کسانی که کافر شدند به پروردگارشان، اعمالشان همچون خاکستري است در برابر تند باد در يک روز طوفاني.
* بیدی نیست که از این بادها بلرزد.
﴿وَ لاَ یَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِم﴾ (مائده/54)
و از سرزنش هیچ سرزنش کنندهای نمی‌‌ترسند.
* از محبت خارها گل میشود.
﴿إدْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ﴾ (فصّلت/34)
بدی را با نیکی دفع کن، که در این صورت همان کسی که میان تو و او دشمنی است، چون دوستی صمیمی شود.
* ارمغان مور، پای ملخ است.
﴿وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاة﴾ (یوسف/8)
و سرمایه‌‌ای ناچیز آورده‌‌ایم.
* آشپز که دو تا شد، آش یا شور میشود یا بی نمک.
﴿لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللهُ لَفَسَدَتَا﴾ (انبیاء/22)
اگر در آسمان و زمین جز الله خدایان دیگری بود، قطعا تباه می‌‌شدند.
* چاه نکن بهر کسی اوّل خودت دوّم کسی.
﴿وَ لَا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ﴾ (سوره فاطر/43)
و نیرنگ بد تنها دامن صاحبانش را میگیرد.
* خود کرده را تدبیر نیست.
﴿ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ وَ أَنَّ اللّهَ لَیْسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِیدِ﴾ (انفال/51)
آن به خاطر کارهایی است که از پیش فرستادید، و خداوند هرگز در حق بندگان، ستمگر نیست.
* نرود میخ آهنین در سنگ.
﴿وَ سَوَاء عَلَیْهِمْ أَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ﴾ (یس/10)
و برای آنها تفاوتی نمی‌‌کند که آنان را بترسانی یا نترسانی، ایمان نمی‌‌آورند.
* لالایی بلدی چرا خوابت نمی‌‌برد؟
﴿فَتَمَنَّوُا الْمَوتَ إن کُنتُم صادِقینَ﴾ (بقره/44)
آیا مردم را به نیکی فرمان می‌‌دهید و خود را فراموش می‌‌کنید؟
* گر ایزد ز حکمت ببندد دری ز رحمت گشاید در دیگری.
﴿مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا﴾ (بقره/106)
هر آیهای را که منسوخ کنیم یا آن را متروک سازیم، بهتر از آن یا مثل آن را می‌‌آوریم.
* مور همان به که نباشد پرشویا این مَثَل: خدا خر را شناخت و شاخش نداد و همچنین: آن دو شاخ گاو اگر خر داشتی یک شکم در آدمی نگذاشتی.
﴿وَ لَوْ بَسَطَ اللهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ﴾ (شوری/27)
اگر خداوند رزقش را برای بندگانش زیاد کند، در زمین طغیان میکنند.
* اگر علی ساربان است می‌داند شتر را کجا بخواباند.
﴿اللهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ﴾ (انعام/124)
خداوند آگاه‌تر است که رسالت خویش را کجا قرار دهد.
* یک دست صدا ندارد.
﴿وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا﴾ (آل عمران/103)
و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.
* خواستن، توانستن است.
﴿وَ أَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعی﴾ (سوره نجم آيه 39)
و اين که برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نيست.
* از محبت خارها گل ميشود.
﴿فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى﴾ (طه/44)
اما به نرمي با او سخن بگوييد، شايد متذکر شود يا (از خدا) بترسد.
* تا کور شود هر آنکه نتواند ديد.
﴿ قُلْ مُوتُواْ بِغَيْظِكُمْ﴾ (آل عمران/119).
بگو: با همين خشمي که داريد بميريد.
* دو صد گفته چون نيم کردار نيست.
﴿ لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ﴾ (صف2)
چرا سخني نميگوييد که عمل نميکنيد؟
* آسمان و ريسمان به هم کردن.
﴿وَ لاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ﴾ (بقره/42)
و حق را با باطل نياميزيد.
*ه و ريش پهن نميشود.
﴿حَتَّى يَلِجَ الْجَمَلُ فِي سَمِّ الْخِيَاطِ﴾ (اعراف/40)
مگر اين که شتر از سوراخ سوزن بگذرد.
* مور همان به كه نباشد پرشویا این مثل خدا خر را شناخت و شاخش نداد و همچنین گربه مسکین اگـر پر داشتی تخم گنجشک از جهان برداشتی آن دو شاخ گاو اگر خر داشتی یک شکم در آدمی نگذاشتی.
﴿وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ﴾ (شوری/27)
اگر خداوند رزقش را برای بندگانش زیاد كنند، در زمین طغیان می كنند.
* از ماست که بر ماست.
﴿وَ مَا أَصَابَكُم مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ﴾ (شوری/30)
هر مصیبت و گرفتاری كه به شما برسد به دست خودتان ایجاد شده است.
* الا یا ایها الساقی أَدِر كأساً و ناوِلها . كه عشق آسان نمود اول ولی افتاد و مشكلها
﴿أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَكُوا أَن یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ﴾ (عنكبوت/2)
آیا مردم فكر میكنند همین كه گفتند ایمان آوردیم، رها میشوند و امتحان نمیگردند.
* هر آنكس كه دندان دهد نان دهد.
﴿وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها﴾ (هود/6)
هیچ جنبندهای در زمین نیست مگر این كه روزیاش بر عهده خداوند است.
* گر مذهب عاشقان عاقل داری یك دوست بسنده كن كه یك دل داری.
﴿ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ في جَوْفِه﴾ (احزاب/4
خداوند در باطن هیچ مردی، دو قلب قرار نداده است.
* شاید كه چو وابینی خیر تو در این باشد.
﴿عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ﴾ (بقره/216)
چه بسا شما از چیزی بدتان بیاید و آن برای شما خیر باشد.
* رنگ رخسار، خبر میدهد از سر درون.
﴿يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ﴾ (الرحمن/41)
بد كاران، به سیمایشان شناخته میشوند.
* عزیزان! ز آموختن چاره نیست كه گوید كه دانا و نادان یكی است؟
﴿قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ﴾ (زُمَر/9)
آیا كسانی كه میدانند، با كسانی كه نمیدانند، برابرند؟
* از مكافات عمل غافل مشو گندم از گندم بروید جو ز جویا هر کسی آن دِرَوَد عاقبت کار که کشت.
﴿فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ - وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ﴾ (زال/7 و8)
هر كس به اندازهی ذرهای كار نیک انجام دهد پاداشش را میبیند و هر كس به اندازه ذرهای كار شر و بدی انجام دهد نتیجهی آن را می بیند.
* آتش چو بر افروخت، بسوزد تر و خشک.
﴿وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً﴾ (انفال/25)
بترسید از فتنهای که فقط به ستمکاران شما نمیرسد. (بلکه ظالم و مظلوم، هر دو را فرا میگیرد).
* هر عمل اجری و هر کرده، جزایی دارد.
﴿كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهينٌ﴾ (طور/21)
هر کس در گرو عملی است که انجام داده است.
* با خلق، کرم کن که خدا با تو کرم کرد.
﴿وَ أحسِن کَما أحسَنَ اللهُ إلَیكَ﴾ (قصص/77)
به خلق، نیکی کن. چنانکه خداوند به تو نیکویی و احسان کرد.
* خدای جهان را جهان، تنگ نیست.
﴿وَ أَرْضُ اللَّهِ واسِعَةٌ﴾ (زُمَر/10)
زمین خداوند، وسیع و گسترده است.
* تو مو میبینی و من پیچش مو یا آنچه فلانی در خشت خام میبیند دیگران در آفتاب هم نمی بینند.
﴿إنّی أری ما لا تَرَونَ﴾ (انفال/48)
همانا من چیزی را می بینیم که شما نمی بینید.
* هرچه رشته بود پنبه شد.
﴿وَ لاَ تَکُونُواْ کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنکَاثًا﴾ (نحل/92)
مانند آن [زنى] که رشته خود را پس از محکم بافتن [یکى یکى] از هم می گسست مباشید.
* ,﴿وَ ,كه ,وَ ,خدا ,بقره ,است * , * از ,خود را ,را به ,آن را ,يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ ,نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ ,أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ
درباره این سایت